آشنائی با لوازم سوارکاری

بعد از اینکه آموختیم چگونه باید با یک اسب ارتباط برقرار کنیم حالا نوبت به آشنائی با لوازم و مایحتاجات یک سوارکار می رسیم.. تمام سوارکاران بایستی با طرز کار، نصب و استفاده صحیح از کلیه لوازم و تجهیزات سوار کاری مطلع و آگاه باشند… وسایل کاربردی: کله گی،افسار،دهانه(ابخوری)،دست جلو،زین که خود زین دارای رکاب، تنگ، بندرکاب ،تشکیل شده بعلاوه خود زین،عرق گیر،جل،و…

افسار:

از تسمه های چرمی تشکیل شده که آبخوری و دستجلو به آن متصل می شوند و افسار روی سر اسب قرار می گیرد که در مهارت بعدی با نحوه قرار دادن و کار با آن آشنا خواهید شد.
افسار شامل قطعات زیر است :
۱- بالاسری ( کلگس )
۲- حلقه ( سگک )
۳- بند یا تسمه گونه
۴- زیرگلوئی
۵ – رودماغی
۶ – قسمت اتصال زیرگلوش به رودماغی
۷ – حلقه بست

آبخوری:

یک تیکه فلزی است که انواع گوناگون دارد با اندازه های گوناگون و کاربرد گوناگون که هر کدام به نوعی در دهان اسب اثر می کنند..آبخوری مهمترین قسمت یک دهانه است.آبخوری هایی که میله نازک داند نسبت به انواع ضخیم موثر تر اند.آبخوریهای پوشش لاستیکی فشار ملایمی به دهان اسب وارد می کنند.آبخوری پلهام برای اسبان با حساسیت کم کناسب تر بوده که دارای دو جفت دستجلو ست که اثر هر کدام متفاوت از دیگری می باشد، در ضمن می توان حلقه های هر طرف را با یکدیگر جفت کرده و به وسیله یک جفت دستجیو اسب را کنترل کرد. (آبخوری لاستیکی میله ای،آبخوری تخم مرغی،آبخوری پلهام،آبخوری دی،هویز) که هر کدام برای کارآئی متفاوت دارند.
آبخوری از قسمتهای چرمی و فولادی ساخته شده است و شامل قطعات زیر می‌باشد :
۱- کلگی
۲- پیشانی بند اسب
۳- بند یا تسمه گونه آبخوری
۴- تسمه یا بندگونه رودماغی
۵- رودماغی
۶ – زرگلوئی
۷ – حلقه آبخوری، لگام آبخوری
۸ – دستجلو

آبخوری انواع مختلف دارد از جمله :
۱- آبخوری بوشر
۲- آبخوری سوزنی
۳- آبخوری ساده ۶ – آبخوری نوع زیتونی ( یا سانیتلیس )
۴ – آبخوری وردن
۵ – آبخوری بیلو
۶ – آبخوری نوع زیتونی ( یا سانیتلیس )

زین:

زین مناسب باعث تعادل و راحتی اسب و قرار گرفتن صحیح و هماهنگی سوارکار با اسب می شود.زین باید وزن سوارکار را به طور مساوی روی عضلات طرفین ستون مهره ها پخش کند.قسمتهای گوناگون یک زین به خصوص اسکلت اصلی سبب حفظ سوار کار روی زین می شود.زین از صدمه رسیدن به ستون فقرات اسب جلوگیری می کند و در هنگام حرکت آرامش خاصی به اسب می دهد..شکل زین در نوع سواری موثر است..زین دارای طرح ها و انواع مختلفی است و هر کدان برای سواری مشخصی ساخته شده اند.
زین دارای قسمتهای قاچ جلو و عقب و برگ زین و بالشتک می باشد..
زین در اطراف یک قسمت مخصوص که قربوس نامیده می‌شود ساخته شده و شامل قسمت های زیر است :
در شکل زیر قسمتهای مختلف یک زین انگلیسی نشان داده شده .
۱- قربوس یا قلطاق
۲ – بالشتک زین
۳ – محل نشست
۴ – برگه رویادامن
۵ – قاچ جلوزین
۶ – قاچ عقب زین
۷ – حلقه آویزرکاب
۸ – برگه زین
۹- بند رکاب
۱۰ – رکاب ( قسمت فلزی )

رکاب شامل قسمت‌های زیر است :
چشمی ( شکاف ) رکاب
شاخه‌های رکاب
طارمی آهکی رکاب

قسمت های زین:
۱ – قاچ عقب زین
۲ – محل نشست یا خانه زین
۳ – بالشتک زین
۴ – پوشش حلقه‌ها ( سگک‌ها )
۵ – سرتنگ ۱۱ – برگه زین
۶ – برگه‌های سرتنگ
۷ – تنگ
۸ – محل بند رکاب
۹ – قاچ جلو
۱۰ – بالشتک زین
۱۱ – برگه زین

رکاب: 

توسط بند چرمی به نام بند رکاب به زین متصل می شود و خود رکاب از جنس فلزی است و پلاستیکی..رکاب بر اساس قد سوارکار تنظیم می شود که محلی است که پا را داخل آن قرار می دهیم.که برای سواری خوب باید اندازه رکاب ها مناسب و صحیح باشد.

تنگ :

یک بند چرمی است که برای متصل کردن و محکم کردن زین در روی بدن اسب استفاده می شود

تسمه زیر گردن اسب ( تعلیمی):

وسیله ای است که بعنوان تسمه زیر گردن به تنگ زین متصل می شود و دهانه از آن می گذرد مورد استفاده قرار می گیرد.این وسیله از بلند کردن سر توسط اسب یا سر دست زدن اسب به مقدار زیاد جلوگیری می کند.

عرق گیر: 

قبل از اینکه زین را در جای خود قرار دهند عرق گیر را زیر زین قرار می دهند و معولا زین را همراه با عرق گیر استفاده می کنند.از جنس ابر است که توسط پارچه ای به عنوان روکش روی آن دوخته شده است.

جل:

یک ملحفه ضخیم یا معمولا مقاومی است که جنس های متفاوت دارد دوخته می شود و در زمان استراحت به خصوص در فصول سرد بر روی بدن اسب بسته می شود و در هنگام سواری از بدن آن باز می شود..نقش مهمی در گرم نگه داشتن بدن اسب دارد.
البته در آموزش مهارت سوم به تفصیل به معرفی وسایل تیمار اسب و نحوه استفاده از وسایل مورد استفاده و بستن و قرار دادن صحیح هر کدام خواهم پرداخت.

آشنائی با لباس مناسب سوارکاری:

مهمترین پوشش سوار کار کلاه ایمنی است.کلاه باید سبک استاندارد و مناسب و محکم باشد.چکمه ها یا کفش سوار کار باید حتما پاشنه دار باشد و ساق بلند که هم از سر خوردن پا در داخل رکاب جلو گیری کند و هم از قوزک پا مراقبت کند.معمولا چکمه های سوار کاری یا از حنس چرم اند و یا از جنس لاستیکی که ساق بلند دارند.چکمه های پلاستیکی ارزانتر از چکمه های چرمی اند و تمیز کردنشان نیز راحتتر است.شلوار سوار کاری باید کشباف باشد تا به پا ها بچسبد و راحت باشد نه تنگ،تا در اثر سائدگی به زین چروک نشود و پاها آزرده نشوند…ضروری ترین لباس برای سواری چکمه و کلاه است و شلوار مناسب البته برای تمرین نوع لباس دلخواه است و لباس مخصوصی نمی خواهد..اما لباس رسمی سوار کاری در مسابقات علاوه بر شلوار و چکمه وکلاه مناسب لباس مخصوص خود را دارد.که معمولا یک ژاکت یا کت مخصوص است که روی پیراهن می پوشند..در سوارکاری انگلیسی لباس رسمی علاوه بر آنهایی که در بالا گفته شد از دستمال گردن نیز استفاده می کنند.معمولا از دستکش های پنبه ای و چرمی نیز در مسابقات استفاده می شود.